A ” Compostella”, acreditación da peregrinación á Tumba de Santiago

Desde que a peregrinación á Tumba de Santiago, xurdida espontaneamente xa antes dos séculos IX e X, institucionalizouse adquirindo determinadas consideracións sociais e relixiosas, foi necesario acreditar cumprila. Para iso, primeiro, utilizáronse as insignias que se adquirían unicamente en Santiago consistentes en venéraa ou cuncha de vieira. É fácil deducir a facilidade de falsificar esta rudimentaria certificación. Falsificación que se deu efectivamente, pois se vendían á entrada da cidade, obrigando aos prelados de Compostela e ao mismísimo Papa a decretar penas de excomunión contra os falsificadores. Máis eficaz, por ser máis difíciles de falsificar, foron as chamadas cartas probatorias, que xa se expedían no século XIII. Estas cartas son a orixe directa da Compostella.

No século XVI os Reis Católicos constituíron a Fundación do Hospital Real e para el fixeron construír o edificio que hoxe ocupa o Hostal dos Reis Católicos, convertido o ano 1954 en hotel de luxo. Os peregrinos ao presentar a Compostella adquirían o dereito para ser hospedados @gratuitamente durante tres días. As necesidades sanitarias dos peregrinos converteron á institución, tras as necesarias ampliacións, no hospital máis importante de Galicia e, máis tarde, en sede da famosa escola médica compostelá. En 1954 converteuse en Parador de Turismo, a pesar de que, como tradición de hospitalidade, o hotel continúa ofrecendo comidas gratis aos primeiros peregrinos de cada día que se presentan no propio Hostal, sempre presentando a “ Compostella”, ou fotocopia da mesma.

A aparición dos vehículos de motor e, xa no noso século, a popularización do turismo, significou unha certa crise para a peregrinación: temíase que o esforzo e o sacrificio en expiación dos pecados que ata este momento significou a peregrinación a pé deixase paso a unha actividade pracenteira e agradable en que empregar as vacacións. Tal foi o caso que as autoridades noutros santuarios comezaron a expedir certificados de visita imitando á Compostela. O Cabildo da Igrexa Metropolitana de Santiago seguiu expedindo o certificado e na época moderna limitouse a concesión da “Compostela” a aqueles que acoden á Tumba do Apóstolo por motivo relixioso e/ou espiritual, e seguindo os roteiros do Camiño de Santiago a pé, en bicicleta ou dacabalo. Para iso esíxese percorrer como mínimo os últimos 100 quilómetros a pé ou dacabalo ou tamén os últimos 200 en bicicleta, o cal se demostra coa evidencia da “credencial do peregrino” debidamente selada ao longo do roteiro percorrido. Quedan excluídas, por tanto, outras formas de desprazamento para acceder á Compostela, excepto cando se trate de discapacitados.

Para conseguir a “ Compostella” débese:

Facer a peregrinación por motivos relixiosos ou espirituais, ou polo menos con actitude de procura.
Facer a pé ou dacabalo os últimos 100 Km. ou os últimos 200 km. en bicicleta. Enténdese que a peregrinación comeza nun punto e desde aí vén a visitar a Tumba de Santiago.
Débense reunir selos dos lugares polos que se vai pasando na “Credencial do Peregrino”, que é a certificación de paso. Prefírense os selos de igrexas, albergues, mosteiros, catedrais e todos os lugares relacionados co Camiño, pero #ante a ausencia destes, tamén se pode selar noutras institucións: concellos, cafés, etc. Hai que selar a credencial dúas veces por día polo menos nos últimos 100 Km. ( para os peregrinos a pé ou dacabalo) ou nos últimos 200 Km. (para os peregrinos ciclistas).

Pódese facer o Camiño por etapas, a condición de que estas estean ordenadas cronoloxicamente e xeograficamente. Con todo, se se fai soamente a distancia mínima esixida (últimos 100 ó 200 km), débese selar sempre ao comezo e ao final de cada etapa, incluíndo a data correspondente, de forma que se vexa que o peregrino retomou o Camiño no mesmo lugar no que o abandonaba (é dicir, débese selar sempre no lugar en que se comeza, aínda que xa selásemos no mesmo sitio ao terminar a etapa anterior).

Os nenos e a peregrinación. Os nenos que fagan a peregrinación cos seus pais ou en grupos, e que recibiron o sacramento da Comuñón, ou que teñen a capacidade de comprender o que significa a natureza espiritual ou relixiosa do Camiño, poden recibir a “Compostela”. Se non son o suficientemente maduros debido á súa curta idade, concédeselles un certificado especial cos seus nomes. No caso de bebés ou de nenos moi pequenos inclúese os seus nomes na “Compostela” dos seus pais ou do adulto acompañante. Rogámoslles que, en caso de dúbida, contacten connosco na Oficina do Peregrino, para examinar cada caso en particular.

A tradución ao idioma español do texto di así:

O Cabildo desta Santa Apostólica e Metropolitana Iglesia Catedral Compostelá custodio do selo do Altar de Santiago Apóstolo, a todos os Fieis e peregrinos que chegan desde calquera parte do Orbe da Terra con actitude de devoción ou por causa de voto ou promesa peregrinen ata a Tumba do Apóstolo, O noso Patrón e Protector das Españas, acredita #ante todos os que observen este documento que:

visitou devotamente e con sentido cristián este sacratísimo templo tras realizar tanto a pé como dacabalo os últimos cen quilómetros ou en bicicleta os últimos douscentos con sentido cristián ( pietatis causa).

En fe do cal lle entrego o presente documento referendado co selo desta mesma Santa Iglesia.

Dado en Santiago de Compostela o día … mes … ano do Señor …

O Deán da S.A. M.I. Catedral de Santiago de Compostela